Gaslight 1940 - poprawione napisy
Gasnący płomień (1940)
Wzruszająca rola - Diana Wynyard (właśc. Dorothy Isobel Cox; ur. 16 stycznia 1906 w Londynie, zm. 13 maja 1964 tamże)
I czarny charakter - Anton Wallbrook, właśc.: Adolf Anton Wilhelm Wohlbrück (19 listopada 1896 - 9 sierpnia 1967) austriacki aktor, odtwórca roli Michała Strogowa w kinie niemieckim lat 30-tych.
.....
Akcja sztuki Patricka Hamiltona rozgrywa się w wiktoriańskim Londynie, w latach 80. XIX wieku. Przed sześcioma miesiącami do kamienicy w centrum brytyjskiej stolicy wprowadziło się małżeństwo Mannighamów Jack i jego żona Bella . Wcześniej spędzili kilka lat w Stanach Zjednoczonych. Przeszłość rodzinna Belli skrywa przykrą tajemnicę; jej matka popadła w obłęd i zmarła w szpitalu psychiatrycznym. Nic więc dziwnego, że kobieta boi się, iż choroba może przejść genetycznie również na nią. Pierwsze podejrzenia pojawiają się właśnie po przeprowadzce do Londynu. Nagle w mieszkaniu zaczynają znikać drobne przedmioty, które następnie Jack odnajduje ukryte w pudełeczku Belli bądź jak ostatnio za pianinem (obraz zdjęty ze ściany).
Bella jest przekonana, że to pierwsze objawy obłędu. Jack otacza ją opieką, ale coraz bardziej doskwiera mu pogłębiająca się niepoczytalność małżonki. Ostrzega, że jeżeli to się nie skończy, odda ją w ręce lekarzy, a ci być może zamkną ją, jak niegdyś jej matkę, w ośrodku dla obłąkanych. Kobieta coraz gorzej znosi tę sytuację; wstydzi się swej ułomności przed służącą Elizabeth oraz młodziutką, flirtującą z Jackiem pokojówką Nancy. Jakby tych nieszczęść było mało, Bellę prześladuje jeszcze jedno: gdy zostaje w domu sama (mąż często wieczorami udaje się na miasto, by zabawić się w klubach), ma wrażenie, że ktoś chodzi piętro wyżej po pomieszczeniach, które przed nią są zamknięte. Pośrednim dowodem na to jest także przygasające światło w lampie gazowej; widocznie ktoś włącza w tym samym momencie inną lampę w domu.
Pewnego wieczoru coraz bardziej przekonaną o swoim szaleństwie Bellę odwiedza niecodzienny gość. Podaje się za detektywa, inspektora Scotland Yardu który ponoć próbuje rozwikłać zagadkę okrutnej zbrodni. Co jednak mają z tym wspólnego Manninghamowie? Otóż okazuje się, że to straszliwe morderstwo zostało popełnione 20 lat temu w domu, w którym obecnie mieszkają Bella i Jack. Jego ofiarą padła mieszkająca samotnie staruszka Alice Barlow. Tyle że najprawdopodobniej zwyrodnialec, który tego dokonał, nie osiągnął spodziewanego celu, czyli nie odnalazł ukrytych przez nią rubinów. To właśnie inspektor Rough był oficerem, który przed 20-tu laty prowadził dochodzenie. I chociaż minęło już sporo czasu, wciąż nie daje mu ono spokoju. Nieustannie więc obserwuje dom i dochodzi do pewnych interesujących wniosków.
Gasnący płomień to doskonała opowieść psychologiczno-kryminalna z elementami grozy. Jak najbardziej typowa dla tamtych mam na myśli lata 20. i 30. XX wieku czasów, udanie wpisująca się w dokonania najwybitniejszych brytyjskich twórców literatury detektywistycznej.
Kto dzisiaj pamięta brytyjskiego pisarza Patricka Hamiltona (1904-1962)? A przecież w latach 40, 50. i 60. ubiegłego wieku zaliczany był do najchętniej ekranizowanych autorów opowieści kryminalnych. Zajmował się głównie dramatopisarstwem i prozą. Największą popularność przyniosły mu dwie sztuki: Sznur (1929) oraz Gasnący płomień (1938).
Wyszukiwanie odpowiedzi..
