W mediach pisano o nich bestia, potwór. Nie miały twarzy, bo te zakrywał czarny pasek. Nie miały szansy opowiedzieć swoich historii, w których zabicie drugiego człowieka było konsekwencją złych wyborów, toksycznych relacji i emocjonalnych braków. Aż do teraz.
Pięć morderczyń zdecydowało się podzielić ze mną ciemnym rozdziałem swojego życia, więziennymi przemyśleniami, tęsknotami oraz drążącym poczuciem winy albo jego brakiem. Spotykałam się z nimi twarzą w twarz, w więziennych świetlicach. Czy są tak straszne i bezduszne, jak je przedstawiano?
Wyszukiwanie odpowiedzi..
