W drugiej połowie filmu mogą zwracać uwagę namiastka sztucznej inteligencji, samodzielnie stawiająca diagnozy i zdalne sterowanie chwytakami w laboratorium. I oczywiście rozbity samolot to nie jest F-4 Phantom.
Jeszcze jeden znak czasów: Jedyna pierwszoplanowa postać kobieca nie tylko jest mało kobieca, ale jest też zrzędliwą pracoholiczką na głodzie nikotynowym. Dziś pewnie miałaby twarz Sigourney Weaver albo Carrie-Anne Moss...
Odpowiedz
Z perspektywy pół wieku później film dłuży się tak, że można znieść jajko. Choć w tamtych latach ludzie mogli patrzeć się w niego jak sroka w gnat. Po tamtej stronie oceanu pękając z dumy, że "mają taką technologię", że wujaszek Wania może im gumaki wiązać. Po naszej - gdzie na cud naukowo-gospodsrczy zakrawało pojawienie się kaszanki na hakach - tym bardziej. W przeciwieństwie do sporej części współczesnej S-F jakże mało w nim efekciarskiej tandety, a jak dużo treści.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
