Thriller, kryminał
Tracąca wiarę zakonnica, po udaremnionej próbie samobójstwa, trafia do motelu Normana Batesa (Anthony Perkins). Normanowi przypomina ona zamordowaną w jedynce Marion Crane. Zakonnicy z kolei Bates przypomina... Maryję Dziewicę. Tymczasem jeden z pracowników hotelu uwodzi młodą dziewczynę. Niebawem Norman znajduje jej zwłoki.
Anthony jak zawsze pokazał klasę. 3 część ale i tak zagrał b. Dobrze
Odpowiedz
anonim159(*.*.141.159) 2024-08-22 19:03:21+1
Ta seria w całości jest ogólnie nieźle pochrzaniona. Bohaterom ze skłonnościami do popadania w róże paranoje, zaczyna odbijać palma, miewają halucynacje i w rezultacie zaczynają się nawzajem bezmyślnie mordować. Bo już z natury są nie lada fest poprzestawianymi świrami i szajbusami. Może jak na lata 60 te, takie rzeczy jak pokazane w pierwszej części autorstwa Alfreda Hitchcocka, stanowiły nie lada nowość, żeby nieznacznie połączyć tematykę kryminalną z akcentami psychologicznej grozy. Co mogło spodobać się widowni, ponieważ te rzeczy były wówczas czymś nowym i nikt ich wcześniej nie pokazywał na ekranie, co zapoczątkowało kolejną modę, podobnie jak szał popularności Presleya. Jednak obecnie, jedno jak i drugie to już dawno przeżytek, tym bardziej, że dookoła jest tego już tak od groma, że takie szmiry o psycholach, tym bardziej nie zdają się już robić jakiegoś tam większego wrażenia na widzu. Wprawdzie idzie docenić kunszt tych filmów, ale co najwyżej, jakby z perspektywy tamtych lat, gdzie z pewnością był to szał, natomiast odświeżone z kurzu po wielu latach, no cóż, przedstawiają się raczej tylko tak dosyć przeciętnie.
Odpowiedz
anonim159(*.*.141.159) 2024-08-22 18:59:59+1
Ta seria w całości jest ogólnie nieźle pochrzaniona. Bohaterom ze skłonnościami do popadania w róże paranoje, zaczyna odbijać palma, miewają halucynacje i w rezultacie zaczynają się nawzajem bezmyślnie mordować. Bo już z natury są nie lada fest poprzestawianymi świrami i szajbusami. Może jak na lata 60 te, takie rzeczy jak pokazane w pierwszej części autorstwa Alfreda Hitchcocka, stanowiły nie lada nowość, żeby nieznacznie połączyć tematykę kryminalną z akcentami psychologicznej grozy. Co mogło spodobać się widowni, ponieważ te rzeczy były wówczas czymś nowym i nikt ich wcześniej nie pokazywał na ekranie, co zapoczątkowało kolejną modę, podobnie jak szał popularności Presleya. Jednak obecnie, jedno jak i drugie to już dawno przeżytek, tym bardziej, że dookoła jest tego już tak od groma, że takie szmiry o psycholach, tym bardziej nie zdają się już robić jakiegoś tam większego wrażenia na widzu. Wprawdzie idzie docenić kunszt tych filmów, ale co najwyżej, jakby z perspektywy tamtych lat, gdzie z pewnością był to szał, natomiast odświeżone z kurzu po wielu latach, no cóż, przedstawiają się raczej tylko tak dosyć przeciętnie.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
