Na temat leczenia depresji i lęku słyszę tyle głupot, że aż mi szkoda osób, które nie chcą rozpocząć leczenia ze względu na mity i debilne teorie spiskowe.
Realizuje swoje postanowienie poprawy, jeżeli chodzi o częstotliwość nagrywania podcastów. Zima mi to umożliwia, bo mam troszeczkę więcej czasu na przemyślenia. Przez cały czas aktywnie dyskutuje z Wami na swoim Instagramie, na Facebooku, także w komentarzach na You Tubie. Serdecznie Was zachęcam do tego, żebyście subskrybowali te moje kanały, do których linki, bardzo często, znajdują się często w moim opisie to też mi bardzo pomaga i bardzo mnie motywuje do tego, żeby działać, tak samo jak rozmowy z Wami motywują mnie do tego, żeby poruszać kolejne tematy, które być może nie są do końca związane ze sportem. To samo tyczy się depresji i nerwicy.
Depresja i nerwica, to jest moja geneza sportu, bo gdyby nie te zaburzenia, z którymi walczyłem, i nadal walczę, to sportu, do dziś dnia, chyba bym nie odkrył. To jest moja największa motywacja do regularnego uprawiania sportu; lepsze samopoczucie psychiczne z tego względu, że na swoich filmach, dosyć zdawkowo, ale jednak poruszam tematy związane ze zdrowiem psychicznym i z tym, ile sport mi w tym wszystkim daje. Odzywa się też do mnie sporo osób, które doświadczają czegoś podobnego jak ja doświadczałem w przeszłości i mam niesamowitą radość z tego powodu, że mogę pomagać. Zresztą, kiedyś sobie zrobiłem takie dobre postanowienie, że jeżeli uda mi się wybrnąć z tego, to będę pomagać tym, którzy walczą, z tak samo beznadziejnymi rzeczami, z jakimi ja niegdyś. Z tego względu przychodzi do mnie sporo osób, dla których nie jestem lekarzem, bo nim nie jestem, ale które chciałyby się poradzić kogoś, kto miał różnego rodzaju przykre doświadczenia w zakresie tego, jak sobie z tym radzić, jak zacząć, jak postawić pierwszy krok w walce z depresją.
Dosyć często tematy schodzą na leki, na farmakoterapię, której tak wiele osób bardzo się obawia, albo tak wiele bliskich osób odradza kontaktu z lekarzem, w obawie, że będzie on przepisywać jakieś leki. Oczywiście, mówiąc o psychiatrii i mówiąc o lekach, pierwsze skojarzenie osób niewtajemniczonych jest takie, że dostaniemy jakieś magiczne ampułki, po których będziemy chodzić po ścianach, które nas uzależnią, i zrobią z nas wrak człowieka, który zostanie wypruty z emocji. To nie jest prawdą i jest takim stereotypem, mitem, z którym jeszcze długo będziemy walczyć. Wynika to z braku wiedzy, i też z troski po części i się nie dziwię. Owszem, są stosowane w psychiatrii różnego rodzaju substancje, jedne gorsze, drugie lepsze, ale też mają zupełnie inne przeznaczenie. W leczeniu depresji i stanów zaburzeń emocjonalnych używa się substancji, które są bezpieczne, i które stosuje się długofalowo, i które nie uzależniają. Dlaczego? Ponieważ nie działają w sposób doraźny. Co mam na myśli mówiąc o działaniu doraźnym? To jest takie, które sprawia, że na godzinę po zażyciu jakiejś tabletki, czujemy się lepiej nie ma takich leków. W leczeniu depresji stosuje się leki z grupy, SSRI, czyli to są selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i ich działanie następuje po trzech tygodniach terapii. To nie jest substancja, którą bierzemy tu i teraz, i tu i teraz czujemy poprawę nie. To jest substancja, która ma za zadanie, w takim dużym, nie fachowym uproszczeniu, zmienić sposób, w jaki jest wychwytywana zwrotnie serotonina, pochłaniana przez nasz mózg. Ma to na celu zwiększenie jej stężenia w naszej krwi i nie następuje to od razu. Następuje to właśnie
Wyszukiwanie odpowiedzi..
