Anthony Braxton -- saksofon altowy & tenorowy Erica Dicker -- skrzypce James Fei -- saksofon altowy Taylor Ho Bynum -- kornet
Anthony Braxton - Quartet (Warsaw) 2012
Dla jednych zbyt jazzowy, dla innych jazzowy zbyt mało. Dla jednych nadmiernie poukładany w twardych ramach kompozycji, dla drugich zbyt swobodnie traktujący jej reguły i z o wiele za daleko posuniętą ufnością pokładający nadzieję w improwizacji. Dla jazzmanów beznadziejnie skomplikowany, dla miłośników współczesnych idei kompozytorskich podejrzanie buntowniczy.
Przez prawie pięć dekad Anthony Braxton co jakiś czas dawał bardzo wyraźnie do zrozumienia, że jako twórca i człowiek światły oraz aktywny uczestnik kultury tak naprawdę z własnego wyboru należy do wielu tradycji. Ale też jak inaczej może być, skoro czasy, w których działa, z każdą dekadą i od wielu dekad coraz mocniej zachęcają, by nie identyfikować się z jednym tylko kręgiem kulturowym, ale doświadczać muzyki w całej jej bogatej różnorodności. Nie sposób więc widzieć w nim wyłącznie jazzmana, choć przecież niezliczona ilość nagrań płytowych i koncertów o wielkiej wadze jazzu w jego sztuce aż krzyczy. Nie sposób dostrzegać tylko kompozytora, który sporą cześć życia poświęcił, by zgłębić tajemnice filozofii muzyki Johna Cage'a czy Karlheinza Stockhausena, ani też konceptualistę niestrudzenie badającego naturę tak odległych od siebie idei jak muzyka stochastyczna, marszowa czy muzyka Indian Ameryki Północnej. Kogo więc mamy w nim widzieć? Może najlepiej twórcę, chcącego objąć cały ten bezkres inspiracji i fascynacji, a potem zamknąć go w jednym lapidarnym określeniu „my music".
Podążając po przestworzach muzyki sam Anthony Braxton zbudował wiele dźwiękowych koncepcji. Z kilkoma zapoznał nas w bezpośrednim doświadczeniu koncertowym. Dzisiaj dostajemy w ręce dokument najświeższy, zarejestrowany podczas festiwalu Ad Libitum 2012, odsłaniający kwartetową ideę Diamond Curtain Wall. Tu akustyczna kameralistyka spotyka się z elektroniczną, „na żywo" kreowaną rzeczywistością komputerowego programu SuperCollider stworzonego końcu ubiegłego wieku przez Jamesa McCartneya.
Wróćmy więc do początku. Dla kogo tworzy Anthony Braxton? Dla wszystkich, których fascynuje poszukiwanie tajemniczych, zadziwiających swoją konstrukcją i bogactwem miejsc. Dla każdego, kto ponad gotowe rozwiązanie ceni sobie szukanie własnego miejsca w oceanach muzyki. Bo jak twierdzi sam mistrz „Dzięki Bogu na świecie jest wiele muzyk, a każda ma mistyczną i naukową naturę".
Wyszukiwanie odpowiedzi..
