Szroniak siwy

Rok 2023 jest kolejną okazją do świętowania. Otóż dziesięć lat temu, znaczy się w 2013 roku, otrzymałem jako członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego branżowy medal im. Bolesława Hryniewieckiego za popularyzację botaniki. To znakomity powód, aby zgodnie z zapowiedzią na zakończenie cyklu Sto filmów na stulecie Polskiego Towarzystwa Botanicznego kontynuować filmową misję edukacyjną. Szlachectwo zobowiązuje. Na zakończenie wspomnę, że sto lat temu ukazał się pierwszy numer branżowego czasopisma Acta Societatis Botanicorum Poloniae. A poza tym wchodzimy w sto pierwszy rok działalności.

W czterdziestym pierwszym epizodzie tego cyklu poznamy szroniaka siwego Niphotrichum canescens z rodziny strzechwowatych - Grimmiaceae . Bohatera tego filmu poznałem, kiedy nosił nazwę skalniczek siwy Rhacomitrium canescens. Cóż nic nie może przecież wiecznie trwać. To drugi mszak w tegorocznym cyklu filmowym.

Na początku obejrzymy go na piaszczystych terenach przy granicy Jaworzna i Sosnowca Jęzora. Z natury wyrasta na terenach piaszczystych ubogich w wapień, mogą też być skały a czasem budynki lub budowle.

Na piaszczystym podłożu darnie bywają bardzo rozległe. Wilgotne i suche rośliny różnią się od siebie znacznie, ale nawet mniej opatrzony miłośnik roślin może ten gatunek z łatwością rozpoznać. Jest jedyny w swoim rodzaju i do tego bardzo pospolity.

A teraz przenieśmy się do Chrzanowa na daszek budynku przy szkole muzycznej. Tutaj ten gatunek porasta rozległą połać dachu od strony ulicy Mickiewicza. Na początku w stanie bardzo suchym.

Trudne warunki egzystencji spowodowały, że wytworzył tutaj sporogony z puszkami zarodnionośnymi. Znaczy się jakiś czas temu, uprawiał pożycie intymne. Fakt ten stwierdziłem, 6 stycznia 2021 roku. U tego gatunku to coś wyjątkowego. Potwierdzają to nawet zawodowi briolodzy.

Robi to cały czas. Oto nowe pokolenie sporogonów stwierdzone w tym samym miejscu 1 października 2023 roku.

Piotr Grzegorzek


Materiał pochodzi ze strony https://www.jaw.pl
#jaworzno #jawpl #botanical_hikes