Rok 2023 jest kolejną okazją do świętowania. Otóż dziesięć lat temu, znaczy się w 2013 roku, otrzymałem jako członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego branżowy medal im. Bolesława Hryniewieckiego za popularyzację botaniki. To znakomity powód, aby zgodnie z zapowiedzią na zakończenie cyklu Sto filmów na stulecie Polskiego Towarzystwa Botanicznego kontynuować filmową misję edukacyjną. Szlachectwo zobowiązuje. Na zakończenie wspomnę, że sto lat temu ukazał się pierwszy numer branżowego czasopisma Acta Societatis Botanicorum Poloniae. A poza tym wchodzimy w sto pierwszy rok działalności.
W trzydziestym ósmym epizodzie tego cyklu poznamy bodziszek żałobny Geranium phaeum z rodziny bodziszkowatych. To dwudziesty drugi gatunek rośliny zielnej w tegorocznym cyklu. W Polsce to roślina rzadka. Dominuje na południu naszego kraju oraz częściowo na wschodzie.
Preferuje skraje lasów, zarośla, brzegi potoków oraz wód stojących. Z drzew preferuje towarzystwo olszy szarej.
Roślina jest bardzo charakterystyczna ze względu na barwę kwiatów, najciemniejszą spośród gatunków rodzimych. Kontrastuje z tym bardzo jasna plama u nasady płatków korony. To czyni zeń gatunek przydatny w naturalistycznych ogrodach. Tamże przywabia owady, przede wszystkim trzmiele.
Inną cechą gatunku są plamy na blaszkach liściowych. Najbardziej są one wzmocnione u odmiany Sambor. Czasami plam brak. Warto jeszcze zauważyć, że jako bylina może się w ogrodach utrzymywać bardzo długo. W ich cienistych zakątkach przez większą część roku tworzy zielony kobierzec.
Na zakończenie przyjrzymy się roślinom z rezerwatu Dolina Kluczwody. Widzieliśmy się tam z nimi w końcu maja. To najlepsza pora, aby wybrać się w tę okolicę o tej porze roku. Niestety, nie udało mi się natrafić na informację, czy jest również rośliną leczniczą. Być może badania trwają. Wszak wiele gatunków z tego rodzaju to niezłe ziółka.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
