Adaptacja powieści Raymonda Chandlera Żegnaj, Laleczko ma zmieniony tytuł na amerykański rynek, aby widzowie omylnie nie brali tego filmu za musical (Dick Powell był sławnym aktorem musicalowym). Prywatny detektyw Philip Marlowe, wynajęty przez Moosea Malloy, opryszka który właśnie wyszedł z więzienia po odbyciu 7-letniego wyroku, ma odnaleźć jego byłą dziewczynę, Velmę, której od 6 lat nikt nie widział. Sprawa okazuje się trudniejsza niż Marlowe się spodziewał, ponieważ jego, z początku obiecujące, śledztwo prowadzi w skomplikowaną sieć intryg: przekupstwa, krzywoprzysięstwa i kradzieży, gdzie niczyja motywacja nie jest oczywista, a najmniej Marlowea.
@TomUsh: Nie wiem jak dla Was moi mili, ale ta wersja bije na głowę bardzo dobrą notabene wersję z 1975 roku z Robertem Mitchum w reżyserii Dicka Richardsa. Te filmy z tamtych lat (czterdziestych) to czysta esencja - fabuła oparta na dialogach, grze aktorskiej i oczywiście tak rzadko zauważanej muzyce, która ilustruje niemal każdą scenę z filmu. Wersja Dicka Richardsa jest oczywiście w klimacie lat 70-tych, kiedy kino miało już zupełnie inne formaty. Polecam obydwa :)
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
