Wesprzyj naszą pracę darowizną: 33 2530 0008 2059 1051 7927 0001 _____________________________________________________________________________________ Aby mówić w ogóle o odpowiedzialności za banderowskie zbrodnie, należy najpierw uświadomić sobie z czego one wynikały i czy nie leżą one u podstaw mitu narodu ukraińskiego, który w owym czasie dopiero się rodził?
Należy jasno zaznaczyć, że przez tysiąc lat istnienia Rzeczypospolitej, nie było u naszych granic sąsiada w postaci Ukrainy. W miejscu wskazanym przez Ukraińców była natomiast Ruś, która z biegiem wieków weszła w skład Polski. Zamieszkujący te ziemie ludzie rozumieli, że mogą być poddanymi polskiego króla, lub ruskiego cara, a nawet tatarskiego chana, ale nikt przez stulecia nie wpadł na pomysł państwowości ukraińskiej.
To się zmieniło dopiero w połowie XIX wieku, gdy Austriacy chcąc rozbić polską irredentę w Galicji, zaszczepili w środowisku kleru greko-katolickiego nienawiść do Polaków. Stworzone w ten sposób nowe ruskie elity zaczęły więc określać swą tożsamość właśnie stopniem nienawiści wobec naszego narodu. Ten był zatem dobrym Rusinem, kto szczerze nienawidził Polaków.
Mimo to, pierwsze dzieła Tarasa Szewczenki, które ukazały się we Lwowie, były wydane przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich, czyli przez Polaków. Również dyrektorami pierwszych gimnazjów, nazywanych już ukraińskimi, byli Polacy.
A jednak Ukraińcy nauczają dziś, że ich państwa nigdy wcześniej nie było na mapach Europy nie dlatego, że nie byli w stanie wytworzyć państwowości, lecz dlatego, że zostali podbici i długo byli okupowani. Głównie przez Polaków.
Mit założycielski państwa ukraińskiego oparty jest zatem o wyzwolenie spod polskiego panowania, a utrwala go szereg negatywnych wzorców, których źródeł można szukać już w twórczości wspomnianego wyżej Szewczenki.
Co więcej, jeszcze do niedawna jedynym spoiwem łączącym całość ziem Ukrainy była mentalność sowiecka, którą teraz masowo zastępuje się ideologią narodowego szowinizmu. Nie ma bowiem innej alternatywy uzasadniającej jedność ziem Ukrainy.
Jeśli w tym momencie Ukraina zrezygnowałaby z banderyzmu, to nie byłoby czym tej ideologii zastąpić twierdzi urodzony we Lwowie prof. Włodzimierz Osadczy, który jednocześnie zwraca uwagę na tempo banderyzacji naszych wschodnich sąsiadów i ogromne niebezpieczeństwo powrotu najgorszych demonów przeszłości przywołanych przeciw Polakom. _____________________________________________________________________________________ PONIŻEJ ZNAJDZIECIE PAŃSTWO KILKA OPCJI WSPARCIA NASZEJ DZIAŁALNOŚCI
anonim127(*.*.105.127) wysłano z m.cda.pl 2024-01-19 23:00:500
Привіт. Я з божою допомогою міцно певний, що УПА становить величний зв'язок наших чудових, українських богатирів, ангелів, оборонців гордості і захисників краси. Хвала нашій відмінній Україні за наше серцеве благо. Я сумую, адже я мушу жити на вигнанні в Польщі, в країні абсурдів і замішання, але світ кінчиться і Бог дає нам, шляхетним українцям, велично панувати гарними зірками в нашій чудовій Україні. Я полюбив достойних поляків і я покохав гарні польки, але польські поклони для нас смішні. Що триває з поляками? Хвала нашій чудесній Україні і побожним слов'янам. Поляки, я прошу, майте свою гордість. Я хоробрий лицар свіжого подиху України. Я правдивий, український князь. З Богом.
Odpowiedz
Милий день, мої величні богатирі українці. Якщо небо це божий храм, Львів квітне красою тільки для нас, для чудових і українських героїв, а Луцьк вічно є український як божі правила для краси. Моя кохана дівчина це блаженна красуня нашого божественного народу українців. Поляки, пріч з України, Білорусі і Литви. Геть від Львова, Луцька, Бреста, Гродна, Вільнюса і Каунаса. Краків український.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
