Raz dobosz zuchSzedł sobie ulicamiI bił za dwóchW swój bęben pałeczkami.Ran, ran, ran, pata, plan,W swój bęben pałeczkami. Na bębna głosTłum zleciał się z oddali,By ujrzeć, ktoTak dzielnie w bęben wali.Ran, ran, ran, pata, plan,Tak dzielnie w bęben wali.Królewna, gdyDobosza zobaczyła,Różyczki trzyZ balkonu mu rzuciła.Ran, ran, ran, pata, plan,Z balkonu mu rzuciła.A do tych różSwe serce uwiązała,Bo się w nimPrawdziwie zakochała.Ran, ran, ran, pata, plan,Prawdziwie zakochała.Był piękny ślub,Wesele huczne po tym,On u jej stopSwe serce złożył złote.Ran, ran, ran, pata, plan,Swe serce złożył złote.
Kategoria:
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Zobacz naszą Politykę Prywatności. RODO - Informacje
Wyszukiwanie odpowiedzi..
