Mówiła dumnie zapałka: Pokażcie takiego śmiałka, Co w domu zadarłby ze mną, Gdy nagle zrobi się ciemno. Doprawdy, słońce jest niczym Ze swym błyszczącym obliczem, Bo tylko w dzień świecić może, A ja zaś o każdej porze!
To ci heca! - Rzekła świeca. Zapałka na to zuchwale: Gdy zechcę, świat cały spalę I choć nie lubię się chwalić, Potrafię Wisłę podpalić. Po czym, po krótkim namyśle, Skoczyła i znikła w Wiśle. Tak się skończyły przechwałki Zarozumiałej zapałki.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
