Jaskinię odkrył Kazimierz Kowalski 17.06.1942 r. i opisał w inwentarzu. Następnie wiosną 1974 r. jaskinię eksplorował Zbigniew Rysiecki i odkrył korytarz zachodni. Latem 2017 r. prace eksploracyjne podjęli członkowie Krakowskiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego pogłębiając wszystkie ciągi jaskini i odkrywając kolejno ciąg do drugiego otworu, Skośną Salę i Korytarz pod Lipą. Wszystko wskazuje, że dopiero wtedy zwiedzono też Korytarz pod Dębem, bo wcześniej raczej nie było to możliwe bez usunięcia osadów.
Za szczelinowym otworem korytarz opada na N do wysokiej salki na skośnej szczelinie. Za nią korytarz rozwidla się. Na SE korytarz wznosi się do progu, za którym węższy korytarz doprowadza do drugiego otworu na zboczu. Wcześniej pod progiem znajduje się krótka, ciasna odnoga z rozszerzeniem). Na N przez obniżenie osiągamy kolejne rozwidnienie. Na NE wchodzimy do Sali Kowalskiego o wysokości ponad 3 m. Dalej sala zakręca na E i wznosi się stromą pochylnią do skalnej półki. Z niej przez zacisk wczołgujemy się do błotnistego Korytarza pod Dębem, który po czterech metrach zakręca na NE i kończy się zamulonym kominkiem. Z rozwidlenia na W, przez obniżenie wchodzimy do kolejnej salki na poprzecznej szczelinie. Z niej za następnym, obniżeniem znajduje się Skośna Sala o charakterystycznym przekroju skrzyżowanych szczelin poziomej ze skośną. Z jej drugiego końca na SE prowadzi krótka szczelina skierowana do podobnej w salce wstępnej, natomiast na SWW przez zwężenie przy filarku wchodzimy do Korytarza pod Lipą. W jego połowie gruzowy strop wznosi się. Między ścianami wisi duża, zaklinowana i scementowana wanta.
[Jaskinia utworzyła się w wapieniach górnej jury]. Wstępne obserwacje wskazują, że jaskinia może mieć genezę geotermalną.
Namulisko tworzy ziemie, gruz, glina i liście. Miejscami spąg jest skalny. Nacieki występują w postaci grzybków, mleka wapiennego, polew oraz niewielkich stalaktytów i stalagmitów. W obniżeniach stropu można zauważyć charakterystyczne wygładzenia od zwierząt zamieszkujących jaskinię.
Wcześniej korytarze wypełniały głębokie na ponad 1 m osady humusowe. Znaleziono w nich stosunkowo nieliczne kości współczesnych lisów, borsuków, gryzoni, zającowatych i innych.
Obecnie światło odbite sięga od otworów do Sali Kowalskiego i na tym odcinku jaskinia jest osuszana. W głębi jaskinia jest wilgotna poza Korytarzem pod Lipą. Miejscami ze stropu kapie woda.
Przy otworach wegetują glony, mchy i porosty. W Korytarzu pod Lipą wiszą liczne korzenie, przy otworach przerastają też spąg.
Z fauny stwierdzono pierścienice, chruściki, muchówki, w tym komary i muchy, chrząszcze, w tym biegacze, ćmy Triphosa dubitata i Scoliopteryx libatrix, kosarze, pająki w tym Meta menardi. W lecie kilkakrotnie obserwowano podkowce małe. Jaskinia była wcześniej zasiedlana przez lisy, borsuki i gryzonie.
UWAGA:
Nie naśladuj osób na filmie, nie wchodź do jaskiń na własną rękę - jest to skrajnie niebezpieczne! Jeśli chcesz chodzić po jaskiniach, poszukaj klubu taternictwa jaskiniowego - tam dowiesz się jak to robić bezpiecznie lub znajdź instruktora/firmę/osobę, która cię przeszkoli i oprowadzi w bezpieczny sposób.
Podróże, pasja, marzenia, szaleństwo, motywacja! To właśnie My!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
