Udabno to po gruzińsku Pustynia. Kolejny krajobraz zamknięty w maleńkiej Gruzji, oddalony tylko o 200 kilometrów do zielonych gór wysokiego Kaukazu i jego szczytów skutych wiecznym lodem. Przez wieki było to pustkowie rzadko odwiedzane przez normalnych ludzi. Spotkać można było pasterzy ze swoimi stadami owiec i pobożnych, a czasami ciut zdziczałych pustelników będących o krok od świętości.
W lecie ta kraina to wysuszony do cna step, gdzie wśród suchych gałęzi możesz napotkać jadowitą żmiję, W zimie po całej ośnieżonej okolicy szaleje tęgi mróz . Gdy przychodzi wiosna roślinność wybucha, by wykorzystać chwilę normalności.
Ziemia tam jest jałowa i sucha, nie chce rodzić owoców człowiekowi, mimo jego ciężkiej pracy.
Jenak z jakiegoś powodu powstała tam miejscowość Udabno. Cudowny Plan lokalnych Komunistów, którzy chcieli rzucić wyzwanie matce naturze
W 2011 roku odwiedziłem okolicę Udabno zamknięty z 5 znajomych w pace zdezelowanego transita. Jak do tego doszło... długa historia na inna opowieści. Jechaliśmy do Dawid Garedżi. Dawnej pustelni przekształconej w monastyr. W którym prawie nigdzie nie można wejść. Dla większości odwiedzających największą atrakcją jest wzgórze na któego zboczu wzniesony monastyr. Wchodząc na góre, można stanąć jedną stopą w Azerbejdżanie i podziwiać jak chmury płyną po pustkowiu.
Po drodze, na hrozyncie widziałem Udabno, wtedy nie wiedziałem, że ono tak się nazywa. Myślłem, że to jakaś mieścina dla uciekinierów z Osetii i Abchazji po niedawnej wojnie... Oceniłem to miejsce jako nieciekawe. W tym samym czasie dla innego Polaka to miejsce stało się świetnym miejscem na założenie hostelu. Który dwa lata temu odwiedziłem wraz z Karoliną.
W genialnych czerwonych głowach zrodził się pomysł, brawurowy, aby gruzińska pustynia na granicy z Republiki Azerbejdżańska zazieleniała od upraw i ożyło za sprawą rolników. Zaczęto wdrażać w życie ten Socplan. Najpierw było jałowe pustkowie. Piekielnie długimi rurociągami sprowadzono górską wodę, która za sprawą wykopanych kanałów rozlała się po okoicy. Pola zazieleniły się i zaczęły dawać owoce. Zaczęto budować miejscowość Udabno, miejscowość niepodobną do żadnej innej w Gruzji. Okrągły plac zaczęły okrążać domy, powstawała szkoła, kino, przychodnia. Niespotykany luksus jak na tamte czasu. Zaczęto sprowadzać i osadników. Padło na Swanów, którzy do tej pory rzewnie wspominają swoje dawne żyzne ziemie w górach. Ponoć przesiedlono ich po powodzi, która nawiedziła Swanetie. Ponoć władza tak na prawdę chciała tym utemperować nieposłusznych Swanów.
Wioska rozkwitła na chwilę, jak roślinność tamtejszych stepów na wiosnę. Szybka zaczęła upadać wraz związkiem radzieckim. Socplan został obnażony, utrzymanie wioski i upraw było tak drogie, że nie mogła ona się utrzymać. Matka natura wygrywała odbierała co jej. Obnażone rury wodociągowych zaczęły rdzewieć, w końcu szum wody w nich ustał, tak jak ustało życie Zsrr. Kaukaz pogrążył się w wojnach, zaczął pękąć. Nie było szans, aby Udabno przetrwało. Pola wysychały, stada rozpadały, ludzie wyjeżdżali, wszystko rdzewiało, rozpadało się i upadało.
Udabno to już upadły socplan, Dowodem tego są pordzewiałe, wodociągi, w których szum wody ustał, tak jak ustało życie Zsrr, Opustoszały domy i zagrody, pola obumarły, stada rozpierzchły się Ale i tak wielu mieszkańców zostało na tej Pustyni. Uwięzieni w upadłym Socplanie, wracają wspomnieniami do zielonej Swanetii, je ośnieżonych szczytów Kaukazu górskich potoków i żyznej ziemi.
A może jednak żyją tam nadal, bo to pustkowie stało się ich prawdziwym domem?
Kurs Na Wschód - kanał podróżniczy Youtube oraz blog podróżniczy. Poznaj razem z nami prawą stronę, a ponad to uzyskaj praktyczne informacje, zainspiruj się, dowiedz jak tanio podróżować. Na naszym kanale pokazujemy nasze małe i duże podróże po krajach Wschodu - Gruzja, Armenia, Indonezja, Japonia, Tajlandia, Turcja oraz po Bałkany. Pragniemy podzielić się z Tobą naszymi przeżyciami, historiami i opiniami i wskazówkami. Mamy nadzieję, że nasze zapiski będą dla Ciebie inspiracją i pomocą w Twoich podróżach marzeń!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
