Pamiętam. Wtedy pracowałam dla MSZ. W Londynie. Była akcja zbierania pieniędzy. I zdziwienie gdy wpłaciłam sporo. Najwięcej. Do dziś mnie trzęsie. Pamiętam też Gdańsk w 2001. Wtedy była osobista desperacja. Dowiezienie wyników matury syna, który zdecydował się na studia na Uniwersytecie Gdańskim. I pamiętam Uciekanie przed powodzią w 2010. To były wakacje na południu Polski. Gładyszów. Po ucieczce patrzyłam na zalewane poldery w mojej Wielkopolsce. Na szczęście są. Dziwić się nie przestanę. Powódź w górach bywa. To nie dziwne. Dziwi mnie głupota ludzi i administracyjna (też ludzi!) Zamieszkajmy tu! ładnie. Rzeka. WRR. I poldery znikają a potem płacz. Brak wyobraźni? Chciałoby się powiedzieć "praw fizyki pan nie znasz". Ucz się Jasiu. Jest na youtube. Powódź to ogromny strach. A teraz susza. Jakoś ludzi nie straszy. Lato jak w Egipcie. Opalamy się. A upały i susza powinny straszyć. Rzeki wysychają. Pola/sady/uprawy umierają. Wojna w Ukrainie > spichlerzu Europy. A ślepota jak była tak jest. Wiem, skaczę myślowo. Za szybko. Kropki można połączyć.
Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
