Siedzi zając pod miedzą,A myśliwi o nim nie wiedzą;Po chróścinie zaszczuwają,Trąbią, krzyczą i wołająNa niego.Jestto wszystko chłopskie udanie,Był to stary zając mospanie.Widziałem go wczoraj w życie,Jak uciekał sobie skrycieDo lasu.Zając siedzi pod kniejąA myśliwi z wielką nadziejąChcąc, żeby go wystraszyli,Wystraszywszy, odmieniliLas w psiarnią.Zając, skoro trąbki usłyszał,Bieży prędko aż się zadyszał,Wybiegł nieborak na pole,Jedni w górze, drudzy w doleCzekają.Radzi mu, a on ich nie wita,Od strachu i drogi nie pyta,To brózdą, to przez zagonyBieży prędko, choć strudzony,Jak może.Rozforowane już charty,Rączo lecą w skok zażarty,A tu, tu, tu, sa, sa, sa,Już zajączek blizko lasa,Już on pan.Postanęli wszyscy w paradzie,Myśląc zajączkowi o zdradzie,Centnar prochu wystrzelali,A zajączka nie dostali.Żal by cię.
Kategoria:
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookie. Warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies możesz zmienić w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Zobacz naszą Politykę Prywatności. RODO - Informacje
Wyszukiwanie odpowiedzi..
