26 czerwca 2022 roku w Bielsku-Białej odbyło się spotkanie autorskie z prof. Stanisławem Srokowskim, pisarzem, publicystą, krytykiem literackim. Pan Stanisław ma 84 lata i jest naocznym świadkiem ludobójstwa, które rozegrało się na Kresach. Jako dziecko uszedł z życiem i teraz dzieli się tą straszliwą historią. Na podstawie jego książek i przede wszystkim ciągłych osobistych konsultacji powstał w 2016 roku film Wołyń Wojciecha Smarzowskiego. Jak podkreśla prof. Srokowski data upamiętniająca masakrę, która wydarzyła się na Wołyniu 11 lipca 1943 roku jest datą umowną i dotyczy największego mordu na Wołyniu właśnie, gdzie wymordowano ludność z 99 wiosek, które potem spalono . Jednak warto również zapamiętać datę 17 września 1939 roku. Wtedy to już zaczęły następować pierwsze duże mordy na Polakach przez oddziały UPA. Z relacji potomków osób, które żyły w tamtych czasach do pierwszych takich mordów na Polakach dochodziło już dużo wcześniej nawet w 1924 roku.
Pogrom, który miał miejsce 5 lipca 1941 roku, został skrupulatnie zaplanowany. Oprawcy odpowiednio wcześniej zaopatrzyli się w specjalne narzędzia (okute pałki, sprężyny z odważnikami). Wybrali wykopany przez Armię Czerwoną rów przeciwczołgowy na miejsce zakopania zwłok. Zadbali też o odpowiednią ilość gaszonego wapna, by nie szerzyła się zaraza. Chcąc uniknąć ucieczek, miasto otoczyły specjalne cywilne brygady.
Wbrew panującej powszechnie opinii, mordów nie dokonała otumaniona wódką tłuszcza. Byli to prominentni i wykształceni obywatele, ludzie kierujący się „patriotyzmem”, często członkowie Stronnictwa Narodowego. Z góry wyznaczono osoby, które miały być odpowiedzialne za poszczególne etapy eksterminacji: wywabienie Żydów z domów, doprowadzenie ich do rowu, transport zwłok.
Z zeznań świadków wyłaniają się dantejskie sceny – rozbijanie dziecięcych głów o ściany, odcinanie palców z pierścionkami, gwałty, wybijanie złotych zębów, wyrywanie języków. Akcja likwidacyjna trwała 3 dni. Po kulminacyjnej nocy unikano już mordowania na ulicach, schwytanych Żydów prowadzono nad rów, by tam dokonać egzekucji. Uderzenia w głowę nie zawsze były skuteczne. Zwłoki grzebano razem z żywymi ludźmi. W pogromie zginęło 250 Żydów, choć niektóre relacje mówią nawet o 1200 ofiarach.
Odpowiedz
@anonim187: za co dziekujesz, za neofaszystowska propagade a moze by tak o Jedwabnym wspomniec
Odpowiedz
anonim94(*.*.236.94) 2022-06-28 10:44:130
Polscy partyzanci mieli na rękach krew tysięcy Ukraińców. O tym dlaczego członkowie polskiego podziemia mordowali nawet kobiety i dzieci pisze w swojej książce Antykomunistycznego podziemia portret zbiorowy 1945-1956 profesor Mariusz Mazur.
Zbrodnie w Pawłokomie (3 marca 1945 r., por. Józef Biss „Wacław”, AK-DSZ), Piskorowicach (18 kwietnia 1945 r., kpt. Józef Zadzierski „Wołyniak”, NOW), Wierzchowinach (6 czerwca 1945 r., kpt. Mieczysław Pazderski „Szary”, NSZ-NZW) oraz dziesiątki innych, pojedynczych mordów, których podstawą była ksenofobia prowadząca do czystek etnicznych, łatwo znajdowały uzasadnienie w świadomości mordujących. Odpowiedz
Wyszukiwanie odpowiedzi..
