1. czytanie (1 Tes 4, 1-8) Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie: zgodnie z tym, co od nas przejęliście o sposobie postępowania i podobania się Bogu jak już zresztą postępujecie stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam w imię Pana Jezusa.
Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać własne ciało w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nieznający Boga poganie. Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego, bo jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Pan jest mścicielem tego wszystkiego. Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto te słowa odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego.
Psalm (Ps 97 (96), 1 i 2b. 5-6. 10. 11-12 (R.: por. 12a)) Niech sprawiedliwi weselą się w Panu
Pan króluje, wesel się, ziemio, * radujcie się, liczne wyspy! Prawo i sprawiedliwość * podstawą Jego tronu.
Niech sprawiedliwi weselą się w Panu
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, * przed obliczem Władcy całej ziemi. Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa * i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Niech sprawiedliwi weselą się w Panu
Pan tych miłuje, * którzy zła nienawidzą, On strzeże dusz świętych swoich, * wydziera je z rąk grzeszników.
Niech sprawiedliwi weselą się w Panu
Światło wschodzi dla sprawiedliwego * i radość dla ludzi prawego serca. Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, * i sławcie Jego święte imię.
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 25, 1-13) Przypowieść o dziesięciu pannach Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść:
«Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie! Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną. Odpowiedziały roztropne: Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie.
Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: Panie, panie, otwórz nam! Lecz on odpowiedział: Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
