1. czytanie (1 Krl 2, 1-4. 10-12) Śmierć Dawida Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: «Ja wyruszam w drogę przeznaczoną ludziom na całej ziemi. Ty zaś bądź mocny i okaż się mężem! Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, idąc za Jego wskazaniami, przestrzegając Jego praw, poleceń i nakazów, jak napisano w Prawie Mojżesza, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz, ażeby też Pan spełnił swą obietnicę, którą mi dał, mówiąc: Jeśli twoi synowie będą strzec swej drogi, postępując wobec Mnie szczerze z całego serca i z całej duszy, to wtedy nie będzie ci odjęty mąż na tronie Izraela».
Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata.
Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.
Psalm (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12 (R.: por. 12b)) Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim
Bądź błogosławiony po wszystkie wieki, * Panie, Boże ojca naszego, Izraela, Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała, * bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.
Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim
Władza królewska należy do Ciebie, i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością. * Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą. Ty panujesz nad wszystkim, w Twojej ręce spoczywa moc i siła, * Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.
Ty, Panie Boże, panujesz nad wszystkim
Aklamacja (Mk 1, 15) Alleluja, alleluja, alleluja
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 6, 7-13) Rozesłanie Dwunastu Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».
I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».
Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Wyszukiwanie odpowiedzi..
