1. czytanie (Lm 2, 2. 10-14. 18-19) Na gruzach Jerozolimy Czytanie z Lamentacji
Zburzył Pan bez litości wszystkie siedziby Jakuba; wywrócił w swej zapalczywości warownie Córy Judy, rzucił o ziemię, zbezcześcił królestwo i możnych.
Usiedli na ziemi w milczeniu starsi Córy Syjonu, prochem głowy posypali, przywdziali wory; skłoniły głowy ku ziemi dziewice jerozolimskie.
Wzrok utraciłem od płaczu, drgają me trzewia, żółć się wylała na ziemię wskutek klęski Córy mego ludu, gdy słabły niemowlęta i dzieci na placach miasta.
Do matek swoich mówiły: «Gdzie jedzenie i wino?» Padały jak ciężko ranione na placach miasta, gdy uchodziło z nich życie na łonie ich matek.
Jak cię pocieszyć? Z czym porównać, Córo Jeruzalem? Z czym cię porównać, by cię pocieszyć, Dziewico, Córo Syjonu? Gdyż zagłada twoja wielka jak morze. Któż cię uleczy?
Prorocy twoi miewali dla ciebie widzenia próżne i marne, nie odsłonili twojej złości, by od wygnania cię ustrzec; miewali dla ciebie widzenia zwodnicze i próżne.
Wołaj sercem do Pana, Dziewico, Córo Syjonu; niech łzy twe płyną jak rzeka we dnie i w nocy; nie dawaj sobie wytchnienia, niech źrenica oka nie zazna spoczynku!
Powstań, wołaj po nocy przy zmianach straży, wylewaj swe serce jak wodę przed obliczem Pana, wznoś do Niego swe ręce o życie twoich niemowląt, które padały z głodu na rogach wszystkich ulic.
Psalm (Ps 74 (73), 1b-2. 3-4. 5-7. 20-21 (R.: por. 19b)) O życiu biednych nie zapomnij, Panie
Dlaczego, Boże, odrzuciłeś nas na wieki, * dlaczego gniewem płoniesz przeciw owcom Twego pastwiska? Pomnij na Twój lud, który dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, * na górę Syjon, gdzie założyłeś swą siedzibę.
O życiu biednych nie zapomnij, Panie
Skieruj swe kroki ku niekończącym się ruinom, * nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni. W miejscu świętych zgromadzeń rozległ się ryk Twoich wrogów, * zatknęli tam swoje proporce.
O życiu biednych nie zapomnij, Panie
Widać, że się podnoszą siekiery jak w leśnej gęstwinie. Wyłamali wszystkie bramy, * zniszczyli je toporem i młotem. Wydali Twoją świątynię na pastwę ognia, * zbezcześcili do szczętu przybytek Twego imienia.
O życiu biednych nie zapomnij, Panie
Wspomnij na Twoje przymierze, * bo mroczne zaułki ziemi pełne są przemocy. Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem, * niech biedny i ubogi wychwala Twe imię.
Jezus wziął na siebie nasze słabości i dźwigał nasze choroby.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 8, 5-17) Uzdrowienie sługi setnika Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi». Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go».
Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! a idzie; drugiemu: Przyjdź! a przychodzi; a słudze: Zrób to! a robi».
Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów». Do setnika zaś Jezus rzekł: «Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś». I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.
Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Potem wstała i usługiwała Mu.
Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: «On przyjął nasze słabości i dźwigał choroby».
#hasztag #słowo #pokatolicku #czytaniezdnia
Ewangelia #pokatolicku - tu głosimy Ewangelię tak normalnie, po katolicku!
Wyszukiwanie odpowiedzi..
